Volle woerden

De passie voor wild & gevogelte loopt bij Ruig als een rode draad door het bedrijf. Collega (en fanatiek jager) Daniël schrijft regelmatig verhalen voor ons personeelsblad, die eigenlijk veel te leuk zijn om voor onszelf te houden.

De ochtend begint mistig. Als ik naar het werk fiets is mijn bril al binnen de kortste keren onbruikbaar door de vele druppeltjes. Als die mist zo blijft hangen, belooft dat wat voor later op de dag. Helaas, in de loop van de ochtend trekt de mist op en breekt de zon door en is een strak blauwe lucht voor de witte waas in de plaats gekomen. Zoals afgesproken meld ik mij even na 16:00 uur bij Wil; want we gaan op de wilde eenden. De woerden, de mannelijke versie, om precies te zijn. Uit tellingen blijkt dat de verhouding woerden tot eendjes erg scheef is. Daarom schiet de combinatie bij voorkeur de woerden.

Na een bakkie thee, gaan we op pad. Een zak lokkers ligt al in de boot en Sem, de jachthond, loopt ongeduldig heen en weer. De boot uit het boothuisje en naar wat dieper water trekken. Schipper aan boord, ik stap ook over van de wal in de platbodem en zet de boel af. De 15pk Mercury start, we zwaaien nog even terug naar kleinzoon die zijn opa en mij pittig staat uit te zwaaien. Slootje uit. Nou ja, slootje, het lijkt het Noord-Hollandskanaal wel, zo breed. De Amerikaanse rivierkreeft graaft er gangen in de walkant wat maakt dat er hele brokken land op een gegeven moment wegslaan. Nog zo’n exoot die ongehinderd zijn gang kan gaan, ondanks dat jaren geleden al gewaarschuwd is voor de potentiele verwoestende impact dat dit kleine beestje kan hebben. Eerder dit jaar was ook al een dijk aangetroffen waar aanzienlijke schade was aangericht door deze schaaldiertjes. Ik dwaal af.

Brug onderdoor en verder het Oostzanerveld in. In het zonnetje is het goed te doen. Een stuk langs het spoor dan er onderdoor. Verder richting de A8. De skyline van Zaandam tegemoet. Hier en daar is al riet gemaaid met losse stengels en blad in het water. Het ontbreken van riet is niet ideaal voor de dekking. We komen medejager Piet tegen. Die had al wel wat geschoten. Korte statusupdate en we tuffen weer verder. Piet gaf een stekkie door, daar gaan we even polsen. Het stekkie is een smal en smaller wordend slootje. De boot past daar precies in en ligt dan gelijk verdekt tussen de rietkragen links en rechts en aan de voorkant. Alleen de achterkant is wat onbedekt. Een paar lokkers in het water en het wachten kan beginnen. Jas open, zonnebrilletje op en gelukkig hebben we niets om over te kletsen.

Veel verder dan een groepje spreeuwen komen we even niet. Een waterhoen trekt wat aan wat plantjes en een buizerd glijdt traag over de polder. We speuren de omgeving af, horen een knal en ontdekken eerder genoemde Piet een stuk verderop in zijn bootje, verdekt opgesteld tegen het riet. Een aalscholver komt laag over en schrikt zich een ongeluk als ie ons op een metertje of twee afstand ontdekt. Vanaf die kant werkt de dekking kunnen we concluderen. We krijgen twee eenden in de gaten, die maken een ruime boog om ons heen en vliegen meer richting Piet. We horen twee knallen, maar de eenden vliegen door. Weer een koppeltje komt ongeveer onze kant op, maakt ook weer een ruime bocht. Met wat ondersteunend geluid, hopen we ze dichter naar ons toe te krijgen. Ze komen wel dichterbij, maar verdwijnen voordat ze bij ons zijn ergens verderop achter een rietkraag.

Terwijl we wachten is een koppel nijlganzen ook op koers naar ons plekkie. Ze buigen wel wat af waardoor ze op een afstand aan mijn kant van de boot dwars langs vliegen, dat wordt flink voorgeven. Het eerste schot geef ik echter te veel voor, de nijlganzen buigen verder af en mijn tweede schot zit te laag. Zo is er opeens toch wat actie. In de verte een sliert grauwe ganzen. Met de lokfluit proberen we ze binnen schot te gakken. We krijgen wel respons, maar aan hun koers verandert niets. Ze verdwijnen in de verte.

De zon is al aardig op weg naar de andere kant van de aardbol. We mogen tot een half uur na zonsondergang de eenden bejagen en dat schiet al aardig op, maar we hebben nog licht, Een koppel eenden komt onze kant op. Kort daarop heeft Wil er één binnen schot en met een plons valt een knappe woerd in de sloot. De ander maakt dat ie wegkomt. Naar blijkt het laatste wapenfeit.

Met de boot halen we de eend en de lokkers binnen en gaan richting huis. Het is alsof de eenden het weten dat we moeten stoppen want terwijl we door de polder varen is de ene na de andere vlucht te zien. Het is niet anders en anderzijds geeft het een goed gevoel te zien dat er nog genoeg rondvliegt. Onder de brug van Blik door en over de ringvaart verder. Kort daarna komen we op ons beginpunt aan. De boot gaat in het botenhuis en de eend gaat de koeling in. Met twee stuks van eerder op de dag, liggen er nu drie knappe woerden. Nog even nazitten en de kunsten van Sil, jachthond in wording, aanschouwen en dan ga ik mijn spullen bij elkaar rapen om naar huis te gaan.

Als ik naar de auto loop, krijg ik nog een eend aangeboden. Omdat ik zelf geen bijdrage aan het tableau heb geleverd, vind ik het altijd wat bezwaarlijk dan iets aan te nemen. Ik ben er in ieder geval heel erg blij mee. Thuis even laten besterven en dan uitsnijden om uiteindelijk in de pan te belanden. Dat gaat weer lekker smaken. Ook de voor de woerd karakteristieke gekrulde staartveertjes bewaar ik. Leuk zo’n aandenken.

Meer inspiratie?

Nog meer lezen? Graag! We publiceren doorlopend mooie recepten, innovatie concepten en het meest opvallende nieuws. Alles wat je als echte foodie of foodprofessional nodig hebt dus!

Heb je nog vragen of opmerkingen? Neem dan gerust contact met ons op. Onze specialisten helpen je graag.